رب گوجه فرنگی، محصول پرطرفداری که معمولا در آشپزی ایرانی یکی از اصلیترین مواد مورد استفاده بوده و رنگ ومزه خوبی به غذاها میدهد؛ اما این محصول غذایی این روزها به دلایل مختلف دچار افزایش قیمت قابل توجهی شده،موضوعی که به دنبال آن برخی از مصرفکنندگان را به طرف خرید محصولات زیرپلهای سوق داده که قطعا این محصولات از کیفیت قابل اعتمادی برخوردار نبوده و تهدیدی برای سلامت مصرفکنندگان به شمار میآیند.
قدیمترها اغلب خانوادهها رب گوجه را در منزل تهیه میکردند وکمتر کسی حاضربود رب مصرفی خود را خریداری کند اما رفتهرفته با راهاندازی کارخانههای تولید کننده این محصول و تغییر شکل سبک زندگی دیگر کمتر کسی به روش سنتی و معمول گذشته رب را در منزل تهیه میکند؛ خوشبختانه برندهای موجود در بازار با افزایش سطح کیفی محصولات خود و استفاده حداقلی از مواد نگهدارنده سعی کردهاند علاوه بر حفظ ارزش غذایی گوجه فرنگی پاسخگوی مناسبی برای نیاز مصرفکنندگان باشند؛ اما همیشه در کنار محصولات با کیفیت و معتبر محصولات غذایی فاقد کیفیت و نامعتبر در بازار مصرف به فروش میرسند و بههمین دلیل افزایش سطح آگاهی مصرف کنندگان نسبت به معیارهای کیفی محصولات غذایی، بسیار حایز اهمیت است.
بهنظر من مهمترین نکته در تشخیص کیفیت نام برندی است که محصول را عرضه میکند،در واقع برند خود نمایانگر میزان کیفیت است؛ اما برای معرفی جزئی شاخصهای کیفی محصول رب گوجه باید به این موارد اشاره کرد. اولین نکته در خرید رب این است که ربی که مواد نگهدارنده نداشته باشد، کپک میزند، شاید مردم به غلط فکر کنند ربی که کپک میزند، رب باکیفیتی نیست در حالیکه این موضوع نشان دهنده عدم وجود مواد نگهدارنده در محصول بوده و نشانه خوبی است. برای جلوگیری از کپکزدگی رب توصیه میشود حتماً در یخچال نگهداری شود و زمانی که درب فلزی آن باز میشود از درب پلاستیکی استفاده شود.
دومین ویژگی کیفی رب، خلوص آن است؛ اصولاً رب باکیفیت ربی است که غیر از گوجه ترکیبی به آن افزوده نشده باشد و این موضوع زمانی که رب گوجه برای تفت دادن در ظرف پخش میشود بهراحتی قابل مشاهده است.